ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის ლიდერს ხატია დეკანოიძეს საკმაოდ შთამბეჭდავი პოლიტიკური ბიოგრაფია აქვს. განათლების ეროვნული ცენტრის ყოფილი ხელმძღვანელი, განათლების ყოფილი მინისტრი და უკრაინის ეროვნული პოლიციის ყოფილი უფროსი დღეს ისნის ოლქში მაჟორიტარობისთვის იბრძვის.
Როგორ აპირებს ის ქართული სახელმწიფოს წინაშე არსებულ გამოწვევებთან გამკლავებას, როგორია მისი ხედვა ქვეყნის მომავლის, მისი საგარეო კურსის და შიდა პოლიტიკური თუ საზოგადოებრივი პრობლემების შესახებ და როგორ ესახება მას გამოსავალი იმ მძიმე ვითარებიდან, რომელიც, მისივე პარტიის ხედვით, ქვეყანას დღეს უდგას. Ამ ყველაფრის გასარკვევად ჩვენ მას ისნის პარტიულ ოფისში ვესტუმრეთ.
Რა გასწავლათ ოპოზიციაში ყოფნამ?
- Ბრძოლა, Კომპრომისი Და ის, რომ ამ სიტუაციაში ახლა გამარჯვება არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. ეს არ არის მხოლოდ ტექნიკური არჩევნები, Ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი, გადამწყვეტი არჩევნები საქართველოს მომავლისთვის.
Პირველ რიგში, უნდა ჩამოვიცილოთ ოლიგარქიული რეჟიმი და მმართველობა იმიტომ, რომ შინაარსობრივად ივანიშვილის მმართველობა არის ძალიან მძიმე. ოლიგარქია დაეპატრონა მთელ სახელისუფლებო ვერტიკალს და პრაქტიკულად ძალთა ბალანსი არ არსებობს, სამართალდამცავი უწყებები კონტროლდება ერთი ადამიანის მიერ და ეს ადამიანი არის არაფორმალური მმართველი, შესაბამისად, დემოკრატიის უპირველესი პრინციპია დარღვეული. Მოსახლეობა უკიდურესად არის გაღარიბებული და ამ მიმართულებით მდგომარეობა უფრო და უფრო უარესდება. Რაც ყველაზე მძიმეა და სახიფათო, რუსულ ორბიტაზე გადაჩოჩება თვალნათელი გახდა, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში.
ერთხელ და სამუდამოდ, ამ ქვეყანაში უნდა დამკვიდრდეს თვისებრივად სხვაგვარი დემოკრატია, რომელიც მისცემს ქვეყანას ეკონომიკურად განვითარების შესაძლებლობას.
Კანონის უზენაესობის, დამოუკიდებელი სასამართლოს და რეფორმირებული მართლმსაჯულების გარეშე ეს შეუძლებელია.
Თქვენი პარტიის კრიტიკოსები, ისევე როგორც, საპროტესტო ამომრჩევლის ნაწილი, მიიჩნევს, რომ სააკაშვილს ამ ქვეყანაში ერთპიროვნული მმართველობის დაბრუნება სურს. Ეს, მათ შორის, მისი საჯარო განცხადებებით და წინასაარჩევნო კამპანიის შინაარსით არის განპირობებული. Ლეგიტიმურია ეს შიშები?
- Მე ვფიქრობ, რომ მაშინ, როდესაც ჩვენი ქვეყანა იმ საფრთხის წინაშე დგას, რომელზეც მე და თქვენ ვსაუბრობთ, არაფორმალური მმართველობის, ოლიგარქიის და რუსულ ორბიტაზე დაბრუნების, რასაც ჰქვია ერთი სახელი და გვარი - ბიძინა ივანიშვილი, ოპოზიციური პარტიის კრიტიკა და ყველაზე უფრო მკვეთრი ფერის მარკერის გადატარება ამ გზავნილზე, ჩემი აზრით, ჯდება ქართული ოცნების ნომენკლატურულ გზავნილებში. Ეს იმას არ გამორიცხავს, რომ ვიღაც შეიძლება სამართლიანად გვაკრიტიკებდეს ან აკრიტიკებდეს რამეს იმიტომ , რომ ჩვენ, მიუხედავად ყველაფრისა, შეიძლება ერთმანეთი არ მოგვწონდეს, ან ერთმანეთის პოლიტიკურ იდეოლოგიას არ ვიზიარებდეთ, მაგრამ ჩვენ, ყველა პროდასავლური ძალა, რომელიც ამ ქვეყანაში საქმიანობს, კარგი გაგებით ვამბობ, განწირულები ვართ თანამშრომლობისთვის მარტივი მიზეზით - იმისთვის, რომ ჩვენი ქვეყანა გადარჩეს.
Რაც შეეხება, ერთპიროვნულ მმართველობას, თუ გვაინტერესებს როგორი იყო მმართველობა 2003-2012 წლებში, მნიშვნელოვანია ის დიდი გარღვევები გავიხსენოთ, რომელსაც ქვეყანამ იმ პერიოდში მიაღწია. Გარღვევები იყო ეკონომიკური, კორუფციისა და ორგანიზებული დანაშაულის დამარცხების, სახელმწიფო ინსტიტუტების შექმნის მიმართულებით. Საპატრულო პოლიცია, ჯარი, იუსტიციის სახლი, ანტიკორუფციული მოძრაობა Და რაც ყველაზე მნშვნელოვანია, ეკონომიკური ნიშნულებით და ინდექსით საქართველო ვითარდებოდა. საერთაშორისო ასპარეზზე საქართველო, განსაკუთრებით ჩვენს რეგიონში, ჩვენი პარტნიორებისთვის უაღრესად პრიორიტეტული გახდა, ძალიან რთული გეოპოლიტიკური სიტუაციისა და ოკუპაციის პრობლემის მიუხედავად.
Თუმცა ამის პარალერულად იყო ძალიან მნიშვნელოვანი ჩავარდნა, რომელიც კანონის უზენაესობას უკავშირდებოდა. სასამართლო იყო პოლიტიზებული, მართლმსაჯულების რეფორმა ვერ განხორციელდა, სისხლის სამართლის პოლიტიკის ლიბერალიზაცია არ მოხდა, კანონის უზენაესობის ძირითადი პრინციპები, განსაკუთრებით ბოლოს, იყო მორღვეული და ძალთა ბალანსი არ არსებობდა.
Ასე თუ მივუდგებით, მაინც მივალთ იმ დასკვნამდე, რომ ეს იყო უფრო ერთპარტიული, დაუბალანსებელი მმართველობა და არა ერთპიროვნული, როგორც ამას ჩვენი კრიტიკოსები ამბობენ ხოლმე. ასეთი კონსტიტუციის პირობებში, წარმოუდგენელია, რომ ერთპიროვნულ მართვაზე ვისაუბროთ.
Ასე რომ, ეს არის მეტად კრიტიკა, რომელიც აძლიერებს ოცნების პროპაგანდას. Მიხეილ სააკაშვილი არის დევნილი პრეზიდენტი, ის არის ადამიანი, რომელიც დევნილია ბიძინა ივანიშვილის სურვილით და არა დამოუკიდებელი სასამართლოს გადაწყვეტილებით. შესაბამისად, მე ვფიქრომ, რომ თანამშრომლობა არის გარდაუვალი. Ვთანხმდებით, რომ ბიძინა ივანიშვილი უნდა ჩამოცილდეს ხელისუფლებას, იმ მთავარ პრინციპზეც ვთანხმდებით, რომ მართლმსაჯულება, ერთხელ და სამუდამოდ უნდა განვითარდეს და ხარისხობრივად სხვაგვარი გახდეს.
Მიშას კანდიდატურას რაც შეეხება, Ყველა პარტია არჩევნებზე ასახელებს ყველაზე უფრო ძლიერ კანდიდატს. Ჩვენ ხომ არ ვართ არაფორმალური პარტია, რომ სხვა პრემიერმინისტრობის კანდიდატი დაგვესახელებინა მაშინ, როდესაც სააკაშვილს ყველაზე მეტი ხმის მობილიზება შეუძლია. Ნაციონალური მოძრაობის ამომრჩევლების ძირითად ბირთვს მისი მომხრეები შეადგენენ.
Ასევე სააკაშვილს აქვს ყველაზე დიდი წონა ბიძინა ივანიშვილის წინააღმდეგ, რადგან ერთადერთი ვისი შიშიც აქვს ბიძინა ივანიშვილს ეს არის კონკრეტულად მიხეილ სააკაშვილის და ნაციონალური მოძრაობის შიში.
რა გარწმუნებთ ამაში?
- რა მარწმუნებს და ის ფაქტი, რომ განდევნა ქვეყნიდან. ასევე მისი განცხადებები სააკაშვილის შესახებ. ფაქტია, რომ მისთვის მთავარია, სააკაშვილმა ვერ აწარმოოს პოლიტიკა ადგილზე. Ეს არის ივანიშვილისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი.
თქვენი კრიტიკოსების ნაწილი მიიჩნევს, რომ სააკაშვილის სამიზნეში ამოღება ბიძინა ივანიშვილის წინასაარჩევნო სტრატეგიაა, რომლითაც მან უკვე რამდენიმე არჩევნები მოიგო. Ხომ არ ფიქრობთ, რომ ეს, მისი მხრიდან, უფრო მეტად წინასაარჩევნო გათვლაა, ვიდრე რეალური შიში?
- არა. Მე ვფიქრობ, რომ Ყველა ასეთ ადამიანს ეშინია ხალხის. Ასეთი იყო იანუკოვიჩის ბედი ბოლოში, ასეთი იყო პლახატნიუკის ბედი და ასე იყო ყველა იმ ადამიანის ბედი, რომელიც არ იდგა დემოკრატიის საწყისებთან. Ამიტომ ეს არის ხალხის შიში. საზოგადოების და ხალხის ყველაზე ფართო მხარდაჭერა კი ნაციონალურ მოძრაობას აქვს, შესაბამისად, ივანიშვილს სააკაშვილის და ჩვენი პარტიის ძალიან ეშინია.
Სხვათაშორის, პოლიტიკური დევნა თითქმის ყველა პარტიის ლიდერის მიმართ არის. Მაგრამ მისი დამოკიდებულებით აშაკარად ჩანს, რომ მისთვის ყველაზე საძულველი სააკაშვილია. Ასე ჩანს. ასეა.
შინაგან შიშებზე მიანიშნებს ყველაფერი, რაც ხდება 2012 წლიდან. Განდევნა, სამართლებრივი დევნა, საქმეების აღძვრა, ჩვენი ლიდერების დაკავება - ეს ჩვეულებრივი შიშია. Ამიტომ ვამბობ, რომ ლოგიკურად, ოლიგარქიული მმართველობისას, ეშინიათ ხალხის და ეშინიათ იმ ძალის, რომელსაც ყველაზე უფრო დიდი მხარდაჭერა აქვს. Ასეა ლოგიკურად. Დანარჩენი, მე მგონია, რომ საფრთხობელად გამოყვანის პოლიტიკა აღარ იმუშავებს ამ არჩევნებზე.
დღეს თითქმის ყველა პოლიტიკური სუბიექტი თანხმდება, რომ პოლარიზაცია ერთ-ერთი მთავარი გამოწვევაა ქართული საზოგადოების, ისევე როგორც, პოლიტიკური აქტორებისთვის. Რამდენად აქვს მიხეილ სააკაშვილს რესურსი, რომ ამდენად პოლარიზებულ საზოგადოებაში მაკონსოლიდირებელ ფიგურად იქცეს?
- იცით, მე ვფიქრობ, რომ ეს არის ამომრჩეველზე დამოკიდებული. Ჩვენ ერთი რამ გვავიწყდება და თქვენი კითხვებიც ასეთია მგონი, რომ სააკაშვილზე და ოპოზიციურ პარტიაზე კონცენტრირება ნიშნავს, რომ ჩვენ ვაძლიერებთ ქართული ოცნების პროპაგანდას, მარტივად. Ნაციონალური მოძრაობის სტრატეგია არის გამარჯვება ისევე, როგორც ნებისმიერი სხვა პარტიის. Მე არ მესმის პარტიის, რომელიც იტყვის, რომ არა გამარჯვებას, არამედ კონსოლიდაციას აპირებს.
Მათ შორის, ჩვენი უმცროსი მეგობრები ევროპული საქართველოდან ხშირად ამბობენ, რომ ჩვენ წარსულის შეცდომები, მათგან განსხვავებით, გააზრებული არ გვაქვს. Მე არ ვეთანხმები ამას. Შეგიძლიათ ჩემი ნებისმიერი ინტერვიუ ამოიღოთ, ან მიხეილ სააკაშვილის, ან რომელიმე სხვა ლიდერის. Ჩვენ ვამბობთ, რომ სასამართლოს პრობლემა იყო ძალიან მძიმე ჩავარდნა ჩვენი მმართველობის პერიოდში და სასამართლოს გარეშე არ არსებობს დემოკრატია არც ერთ ქვეყანაში.
Ამიტომ, კიდევ ერთხელ ვუბრუნდები იმ წახნაგს, რომლის მოთლა ახლა არ შეიძლება, რომ ამომრჩევლის ნებას ვერცერთი პოლიტიკური ლიდერი ვერ გადაწონის. Ჩემი გადასაწყვეტი არ არის, უმრავლესობის წილი როგორ გადანაწილდება პარტიებს შორის. Არც ხატიასი, არც გიგასი, არც ვინმე სხვისი. Შესაბამისად, ჩვენი ამოცანაა, რომ ვიბრძოლოთ მაქსიმალურად მეტი მხარდაჭერის მისაღებად. Შემდეგ ამომრჩეველი გადაწყვეტს როგორი იქნება წილი.
კიდევ ერთხელ რომ გავიმეორო კითხვა, თავისთავად ამომრჩევლები წყვეტენ ვინ რა დოზით მოხვდება პარლამენტში, თუმცა საზოგადოების პოლარიზაცია მაინც ადგილზე რჩება. Მე არ გეკითხებით, შეძლებს თუ არა სააკაშვილი ამომრჩევლის უმრავლესობის მიმხრობას, მე გეკითხებით, რამდენად იქნება ის მთელი ქართული საზოგადოების მაკონსოლიდირებელი ფიგურა?
მე არ მგონია, რომ, მაგალითად, გიგა ბოკერია შეიძლება იყოს მაკონსოლიდირებელი ფიგურა. Თავისთავად, კონსოლიდაცია ნიშნავს იმას, თუ რამდენ ხმას აიღებს პარტია. Ჩვენ პატივი უნდა ვცეთ ამომრჩევლის ნებას. Ჩვენ თუ ვიღებთ მეტ ხმას, ჩვენი წილი არის განმსაზღვრელი საპარლამენტო წარმომადგენლობაში. Თუ ევროპული საქართველო იღებს მეტ ხმას, მაშინ მათი წილი იქნება განმსაზღვრელი.
Მე კატეგორიულად არ ვეთანხმები იმ იდეას, რომ რომელიმე პარტიის ლიდერმა წინაპირობად თქვას, რომ რომელიმე პარტიის ბრძოლის სტრატეგიას არ გავიზიარებთ. Არ არის ეს დემოკრატიის პრინციპი. Უნდა დაველოდოთ არჩევნებს.
Თუ კოალიციის შეკვრაზე ვსაუბრობთ, სამი ძირითადი სტრატეგიაა. Ან უკრავ კოალიციას ყველაზე დიდ ოპოზიციურ პარტიას, მეორე, უფრო დიდი წილი აქვს სხვა ოპოზიციურ ძალას, რაც ამ კვლევებით და მონაცემებით არ დასტურდება და მესამე, უკრავ კოალიციას ყოფილ ხელისუფლებას, ანუ ქართულ ოცნებას. Ეს სამი კონფიგურაცია არსებობს.
ამიტომ, ჩვენი ამოცანაა, რომ მეტი ხმა იყოს ოპოზიციის კალათაში, ხოლო როგორ განაწილდება პარტიებს შორის ეს უვკე ამომრჩევლის გადასაწყვეტია. ვნახოთ.
თქვენ ხართ ერთადერთი მაჟორიტარობის კანდიდატი თბილისში თქვენივე პარტიიდან, რომელსაც დანარჩენი ოპოზიცია მხარს არ უჭერს. Გიქმნით ეს დისკომფორტს?
- არ მიქმნის საერთოდ Იმიტომ, რომ მორალურად სავსებით გამართლებული იყო ჩვენი მხრიდან კანდიდატის დაყენება.
Იმის გარდა, რომ შეთანხმება პირველად თავად ვაშაძემ დაარღვია, მრავალი ჩვენი ამომრჩეველი წუხს, განსაკუთრებით მისი მხრიდან ძალიან დიდი ფინანსური რესურსის დახარჯვის მერე, თუ როგორია ეს ფინანსური რესურსი. Ადამიანებს რომო ვხვდებით, პირდაპირ ამას ამბობენ.
Როდესაც პირველ ადგილზე ხარ სოციალურ კამპანიაში და თვეში ხარჯავ 50 000 დოლარს, ბუნებრივია კითხვები ჩნდება. ჩვენ ვართ ბოლოდან მეორე , სხვათაშორის, ნაციონალური მოძრაობა Და გარშემო ხომ ხედავთ რა ხდება რეკლამის კუთხით. Მათ შორის, ესეც აწუხებდა ჩვენს ამომრჩეველს.
მე არაფრის მტკიცება არ შემიძლია, სამართალდამცავ სტრუქტურებში ვმუშაობდი ამდენი ხანია და ფაქტების გარეშე ვერაფერს დავამტკიცებ, მაგრამ მე და ჩემი პარტია სავსებით გამართლებულად მიიჩნევს ისანში კანდიდატის დაყენებას, მათ შორის, მორალურადაც.
რა გამოწვევები უდგას თავისუფლების იდეას ჩვენს ქვეყანაში?
- პირველ რიგში, საგარეო ფაქტორი - რუსეთი, რომელიც ებრძვის ჩვენს თავისუფლებას, სუვერენულობას და ჩვენი ქვეყნის 20% ოკუპირებული აქვს.
Მეორე - ივანიშვილის ოლიგარქიული რეჟიმი, რომელიც კლავს დემოკრატიას. Მესამე, ეს არის ადამიანის თავისუფლება და მე ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის, რომ უფრო მეტი თავისუფლებისთვის და კანონის უზენაესობისთვის ვიბრძოლო, მათ შორის, ვებრძოლო რეპრესიულ მართლმსაჯულების სისტემას, რომელიც, თავის მხრივ, ებრძვის ადამიანის თავისუფლებას. Მეოთხე, ეს არის განათლება, რომელიც ჩვენს ქვეყანაში ერთ-ერთი ყველაზე მწვავე პრობლემაა.
საქართველოში ზოგადი განათლება არ აძლიერებს ადამიანის თავისუფლებას. Სკოლა და განათლება არ არის იმ ხარისხის, როგორიც უნდა იყოს Და ყველაზე მნიშვნელოვანი, ეკონომიკური კეთილდღეობა, სიღარიბე, სიდუხჭირე, რაც ხელს უშლის ადამიანს, რომ მიაღწიოს ყველაფერს და განახორციელოს ყველა ის იდეა, რომელიც აქვს.
Ახალგაზრდებს როდესაც ვესაუბრებით და ვეკითხებით, თუ რა აწუხებთ, გვეუბნებიან, რომ სამუშაო ადგილები არ არის, რომ ვერ ხდება მათი რეალიზაცია, და რაც ყველაზე მთავარია, ამ ქვეყანაში მომავალს ვერ ხედავენ. Შესაბამისად, მე ვფიქრობ, რომ თავისუფლების იდეაც უნდა ამოიზარდოს კეთილდღეობიდან და კანონის უზენაესობიდან.
იქნებით თუ არა პირადად თქვენ გარანტი, რომ ლგბტქ თემის წარმომადგენლებს შეკრების და მანიფესტაციის უფლების განხორციელების შესაძლებლობა ექნებათ?
- თანასწორობის იდეა წერია საქართველოს კონსტიტუციაში. Არ არსებობს დემოკრატიული სახელმწიფო თანასწორობის იდეის გარეშე. Მათ შორის, გამოხატვის თავისუფლების გარეშე. Ყველა ადამიანი არის თანასწორი განუხრელად რელიგიური მრწამსისა, ეთნიკურობისა, სექსუალური ორიენტაციისა და სხვა. Ჩვენ თუ გვინდა, რომ ავაშენოთ თანამედროვე, დემოკრატიული სახელმწიფო, სადაც თავისუფლება იქნება ყველაზე მნისვნელოვანი ღირებულება ყველასთვის, მათ შორის, კანონშემოქმედებაში ჩართული ადამიანებისთვის, უპირველესი ამოცანა უნდა იყოს თანასწორობის ხელშეწყობა.
Რაც შეეხება გარანტს, ეს არის, მათ შორის, ამომრჩევლის გადასაწყვეტი. Რამდენად მიიჩნევს ხალხი, რომ მათი ხმა იქნები პარლამენტში. Მე რა პრინციპიც მწამს და რასაც ვიცავ მთელი ცხოვრება, ეს არის თანასწორობის იდეა. Თანასწორობა, რომელიც დემოკრატიის ფუნდამენტია.
Ამიტომ, რასაკვირველია, საიდანაც არ უნდა იყოს, იქნება ეს პარლამენტიდან, თუ აღმასრულებელი ხელისუფლებიდან, თანასწორობის იდეა და საქართველოს კონსტიტუცია, რომელსაც სამწუხაროდ საქართველოს ხელისუფლება ხშირად არღვევს, უნდა იყოს განუხრელი და შეუქცევადი სახელმძღვანელო ჩვენი მოღვაწეობისა და საჯარო პოლიტიკისა. Ჩვენ არ უნდა მოვექცეთ მარწუხებში, პირიქით, ჩვენ უნდა ვიყოთ ის ადამიანები, რომლებიც წარმომადგენლობით ორგანოში ვიბრძოლებთ თანასწორობისთვის და ნებისმიერი ადამიანის უფლებისთვის.
რა ნაწილში ცდება სახელმწიფო ლგბტქ თემთან მიმართებით?
- 17 მაისი ყველას გვახსოვს. გახსოვთ, ალბათ, როგორ მოიქცა მაშინ სახელმწიფო. Სახელმწიფომ არ დაიცვა ადამიანის უფლებები, შეკრებისა და მანიფესტაციის თავისუფლება. Ეს იყო სამარცხვინო დღე, რომლის შემდგომაც შეკრებისა და მანიფესტაციის უფლება მუდმივ გამოწვევად რჩება. Სახელმწიფო თავის ძირითად მოვალეობას არ ახორციელებს, Მათ შორის, არ ახორციელებს სხვადასხვა, თუნდაც, ელექტორალური მოსაზრებების გამო. Პრობლემა ძალიან ბევრია: შეკრებისა და მანიფესტაციის უფლება, გამოხატვის თავისუფლება, ადამიანის უფლებები, ჩაგვრა, ძალადობა, დაუსჯელობა, მკვლელობაც კი. Ჩვენთან კლავენ ადამიანებს განსხვავებული ორიენტაციის გამო და ეს ჩვეულებრივი მოვლენაა.
Ზუსტად იმისთვის, რომ ხელისუფლებამ კანონის ფარგლებში იმოქმედოს და კანონი აღასრულოს, რაც მისი უპირველესი მოვალეობაა, კრიმინალური იუსტიციის რეფორმა არის აუცილებელი ნაბიჯი.
Არ უნდა ჰქონდეს მნიშვნელობა, ვინ იქნება სათავეში. სისტემა უნდა იყოს ისეთი, რომ დაისაჯოს მოძალადე, დაიოსაჯოს ყველა, ვინც დაჩაგრავს სხვას, მათ შორის, განსხვავებული ორიენტაციის ნიშნით.
როგორ გესმით სეკულარიზმის იდეა და რა გამოწვევები უდგას ამ პრინციპის სრულფასოვნად აღსრულებას ჩვენს ქვეყანაში?
- Სეკულარიზმის პრინციპი გუსლიხმობს, რომ სახელმწიფო არის სახელმწიფო და გამიჯნულია რელიგიისგან. Ეს პრინციპი უნდა წარმოადგენდეს სახელმწიფოებრივი ხედვის მნიშვნელოვან ნაწილს, რაც, სამწუხაროდ, ხშირად ირღვევა.
სახელმწიფომ უნდა იმოქმედოს სახლემწიფო ინტერესებიდან გამომდინარე, იგივე ადამიანის უფლებების დაცვაში, კანონის აღსრულების ნაწილში. Ახალ რეცეპტს მე ვერ მოვიგონებ.
Ამიტომ, ეს ძალიან კომპლექსური საკითხია. მათ შორის, ეს ეხება განათლების სფეროსაც, რომელიც მოწოდების სიმაღლეზე უნდა იყოს. Მაგალითად, სკოლაში ძალიან სერიოზული პრობლემებია განათლების კუთხით. Სამწუხაროდ, მასწავლებელი ყველა ხელისუფლების დროს ადმინისტრაციული რესურსი უფრო იყო არჩევნებისთვის, ვიდრე რეალური ფუნქციის მატარებელი. წლების განმავლობაში, უხელფასოდ, შემოქმედებით მოტივაციის გარეშე არიან დარჩენილები. Ასე რომ, განათლების სისტემაც არ არის იმ მოწოდების სიმაღლეზე, როგორსაც მოითხოვს ის პრინციპები, რომლებზეც ამ წამს ვსაუბრობთ.
Ფაქტია, რომ ამ პრინციპს მრავალი გამოწვევა უდგას. მაგალთისთვის, როდესაც საპატრიარქო ერევა ხოლმე სახელმწიფოს საქმეებში. Როდესაც უსასყიდლოდ დიდი ქონებების გადაცება ხდება, არა რაიმე განსაკუთრებული გარემოებების, არამედ მოახლოებული არჩევნების გამო. Როდესაც სახელმწიფო არ იცავს ადამიანებს განსაკუთრებული შეხედულებების და ურთიერთობების გამო.
Მე მომხრე ვარ, ძირითადი სახელმწიფოებრივი ზრუნვისა და განვითარებისა და ეს მოიცავს სეკულარიზმის მთავარ პრინციპსაც - როდესაც სახელმწიფო ახორციელებს კონსტიტუციაში ჩაწერილ ყველა ნორმას.
ფემინისტი ხართ?
- არ ვიცი, რა ფორმულით შეიძლება ითქვას ფემინისტი. ალბათ, ადამიანი, რომელიც ასევე თანასწორობის იდეას ემხრობა. ქალი ხარ თუ კაცი, არ განაპირობებს რა შეიძლება გააკეთო - სწორედ ამისი მჯერა.
რას გააკეთებთ, ხელისუფლებაში მოსვლის შემთხვევაში, გენდერული თანასწორობის ხელშეწყობისთვის?
- Აქაც მნიშვნელოვანია განათლების სფერო. ძალიან მნიშვნელოვანია ქალების ჩართულობა ყველა მიმართულებით. Მე თავად ვარ ქალი, რომელიც 20 წელი მუშაობდა სამართალდამცავ ორგანოებში, ერთ-ერთ ყველაზე მასკულინურ სფეროში და ძალიან კარგად მესმის, რას ნიშნავს, როდესაც ქალი არის გადაწყვეტილების მიმღები.
Მიუხედავად იმისა, რომ ვემხრობი საპარლამენტო კვოტებს, Კვოტა არ არის საკმარისი და ყველაზე სრულყოფილი ნორმა, რომელიც ამ კუთხით შეგვიძლია გვქონდეს.
Ყველაზე მნისვნელოვანი გადაწყვეტილების მიმღებ პოზიციებზე ქალების ჩართულობაა. Ჩემს მაგალითზე მინდა გითხრათ, რომ როდესაც უკრაინის პოლიციის უფროსი ვიყავი და ვიყავი ქალი, საპატრულო პოლიციაში 26%-დე გაიზარდა ქალების წარმომადგენლობა, რაც ძალიან დიდი შედეგი იყო.
Ჩვენს ქვეყანაში ქალებს კლავენ და სახელმწიფო ამისთვის არაფერს აკეთებს, Მათ შორის, საზოგადოებას ხშირად არასწორად აწვდიან ინფორმაციას. Ყველა ინსტიტუცის პასუხისმგებლობა არის გასათვალისწინებელი, დაწყებული საზოგადოებიდან, დამთავრებული მედიით, რომელიც შეიძლება არ იზიარებს სტანდარტებს, რომლითაც უნდა იხელმძღვანელონ ფაქტების გაშუქებისას.
Ამიტომ მგონია, რომ ფემიციდის კანონპროექტის გარშემო დისკუსია აუცილებლად უნდა განახლდეს. Თავად მე ამ ცვლილების მხარდამჭერი ვარ.
Სხვათა შორის, კვლევებითაც დასტურდება, რომ Ქალი უმაღლესი თანამდებობის პირი ნაკლებად არის მიდრეკილი კორუფციისკენ, ძალადობრივი გადაწყვეტილებისკენ და ა.შ. Ამიტომ ძალიან მნიშვნელოვანია, ქალები ქმნიდნენ დღისწესრიგს. Მე რომ ვიყო პირველი პირი, ჩემი კაბინეტის უდიდესი ნაწილი ქალებით იქნებოდა დაკომპლექტებული. მაგალითების და ლოკომოტივის დანერგვა ძალიან მნიშვნელოვანია, განსაკუთრებით რეგიონებში, სადაც ქალების ჩართულობა ძალიან მწირია.
რა აზრის ხართ პოლიტიკური ამნისტიის იდეის შესახებ?
- Მე, პირადად, დიდი პრობლემა არ მაქვს ამ იდეასთან. Ვფიქრობ, რომ ძალიან მნიშვნელოვანია დამოუკიდებელი სასამართლოს შექმნა იმიტომ, რომ პოლიტიკური ამნისტია მრავალწახნაგიანი მოვლენაა. Შეიძლება, ჩვენს მოქალაქეებს ჰქონდეთ განცდა, რომ კონკრეტული დანაშაულისთვის ადამიანებმა პასუხი უნდა აგონ. Თუ ჩვენ ვამბობთ, რომ უმაღლესი თანამდებობის პირები პოლიტიკურად არ უნდა იდევნებოდნენ, ნამდვილად ასეა. Უნდა იდევნებოდნენ თუ არა კონკრეტული დანაშაულებისთვის ობიექტური მართლმსაჯულების მიერ, მე ვფიქრობ, რომ ობიექტური მართლმსაჯულების ფუნქციაც ეს არის, რომ შეაფასოს დამნაშავის ინდივიდუალური ბრალი და დანაშაულის ხარისხი.
Ამიტომ, რომ გითხრათ, რომ ერთგვაროვანი დამოკიდებულება მაქვს პოლიტიკური ამნისტიის მიმართ, ვერ გეტყვით, მაგრამ, მე ვფიქრობ, რომ, იმ შემთხვევაში, თუ ობიექტური მართლმსაჯულება იარსებებს და სასამართლო, რომელსაც ყველა ადამიანი ენდობა, მაშინ რატომაც არა. Თუ პოლიტიკური კონსესუსი იქნება ამასთან დაკავშირებით, შეიძლება ამაზე ვიფიქროთ, მათ შორის, წარმომადგენლობით ორგანოში.
ჩვენი მოქალაქეების ნაწილს ჯერა, რომ ქართული ოცნების “ჭკუადამჯდარი” საგარეო პოლიტიკა ყველაზე სწორი გამოსავალია ჩვენი ქვეყნისთვის, მისი რეგიონული მდებარეობის გათვალისწინებით. Მათი ნაწილი მიიჩნევს, რომ რუსეთის შესახებ ალარმისტული მოწოდებები საერთაშორისო საზოგადოებაში, ისევე როგორც, ანტისაოკუპაციო განწყობების პროპაგანდირება სერიოზულ საფრთხეს უქმნის ჩვენს ქვეყანას. Რატომ ცდებიან ისინი?
- პირველი, ჩვენი მოსახლეობის 75 პროცენტი შეუქცევადად არის დასავლური ინტეგრაციის მომხრე, ევროკავშირსა და ნატოში. Ეს ნიშნავს, რომ ჩვენი ქვეყნის მოსახლეობის დიდ ნაწილს გაცნობიერებული აქვს, რომ მშვიდობა და სტაბილურობა დაკავშირებულია ევროკავშირსა და ნატოში გაწევრიანებასთან. Ასე აფასებს მოსახლეობის უმრავლესობა პროცესებს და ეს არის ძალიან კარგი.
Ჩვენ Მუდმივად უნდა ვესაუბროთ ჩვენს მოქალაქეებს და წარმოვაჩინოთ მწყობრი ხედვა, თუ რა შეიძლება იყოს ჩვენი ქვეყნის მშვიდობის გარანტი. Ერთი მხრივ, ცივილიზებული, თავისუფალი სამყაროს წევრობა, ისევე როგორც, ნატოში გაწევრიანება არის მთავარი გზა ჩვენი ქვეყნის უსაფრთხოებისათვის და ეს არის ცხადი. მეორე მხრივ, სწორ ეკონომიკურ კურსსა და პოლიტიკას მოაქვს ევროკავშირში ინტეგრაცია. Სწორედ ამიტომ ვფიქრობ, რომ ამ გზავნილის განმტკიცება, ოკუპაციის საკითხის საერთაშორისო ასპარეზზე წამოწევა, ნატოში ინტეგრაციის სწრაფი გეგმა, ევროკავშირში გაწევრიანებისთვის კანონმდებლობის სინქრონიზაცია უნდა იყოს ამომრჩევლებისთვის შეთავაზებული მთავარი ხედვა. Ეს არის კომუნიკაციის პირველი გზა, თუ გზავნილი, თუ კურსი, რომელიც დასახული უნდა გვქონდეს მთელ პროდასავლურ პოლიტიკურ კლასს.
Სწორედ დასავლური ღირებულებების განმტკიცებით უნდა დავუპირისპირდეთ რუსულ პროპაგანდას, რომელიც ცდილობს, შექმნას შთაბეჭდილება, თითქოს, კრემლთან კეკლუცობის გარეშე ჩვენს ქვეყანას ომი ემუქრება. Რუსეთი არის აგრესორი, მისი ერთადერთი შემაკავებელი კი არის დასავლური ცივილიზაცია და თავისუფალი სამყარო.
Იმ ადამიანებთან, რომლებსაც აქვთ ომის შიში, აუცილებელია პირდაპირი დიალოგი იმის შესახებ, თუ რას ნიშნავს დასავლეთი. Რუსეთთან არ ჭრის არანაირი მოლაპარაკებების გზა, ამის მაგალითია უკრაინაც. Ამიტომ ამ ადამიანებს უნდა ვაჩვენოთ, თუ რატომ უნდა იყოს საქართველო მუდამ საერთაშორისო დღისწესრიგში. Დაუღალავი შრომა და მიზანსწრაფვა არის საჭირო ნატოსკენ და ევროკავშირისკენ. Სწორედ ეს იქნება ჩვენი დაცულობის და უსაფრთხოების მთავარი გარანტი.
Მე შემიძლია ქართველ ხალხს მივცე გარანტია, რომ ნატოსა და ევროკავშირის წევრობა გაათავისუფლებს ქვეყანას ომის შიშისა და აგრესიისაგან და ჩვენი დაუღალავი შრომა, ძალისხმევა და სწრაფვა იქნება სწორედ იმისკენ მიმართული, რომ საქართველო გახდეს ნატოსა და ევროკავშირის წევრი.
დახურვა